Η Αθήνα έχει χάσει τη σχέση της με το πράσινο, το νερό και τη φύση γενικότερα. Το έλλειμμα και η ανισοκατανομή του πρασίνου σε συνδυασμό με την αύξηση της θερμοκρασίας υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής και έχει επιπτώσεις στην υγεία, προκαλώντας δυσφορία και κίνδυνο. Στην αρχαιότητα, όπου οι πηγές και τα ποτάμια ήταν ιερά, οι Αθηναίοι θεωρούσαν το νερό ύψιστο αγαθό και αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους. Το υγρό στοιχείο σε συνδυασμό με την πλούσια βλάστηση έδινε τη δυνατότητα στους ανθρώπους για ηρεμία πνεύματος και ψυχής καθώς και περισυλλογής. Το φυσικό τρεχούμενο νερό ήταν προϋπόθεση για τη λειτουργία των φιλοσοφικών σχολών. Τις ελάχιστες φορές που το νερό εμφανίζεται στις σημερινές Ελληνικές πόλεις, περικλείεται από συντριβάνια ή άλλες κατασκευές που το περικλείουν αποθαρρύνοντας τη φυσική επαφή.
Προτείνεται η απενοχοποίηση και επιστροφή του στοιχείου του νερού σε σημεία της Αθήνας για καθημερινό δροσισμό και παιχνίδι. Η πλατεία ‘Αντώνη Τρίτση’ (Δικαιοσύνης), επίπεδη με ελαφρά βυθισμένο κέντρο και στρατηγικά τοποθετημένη ανάμεσα στις οδούς Πανεπιστημίου και Σταδίου και τις πλατείες Ομονοίας και Συντάγματος, προσφέρει μια τέλεια ευκαιρία για την εισαγωγή της πρώτης ρηχής αστικής πισίνας σε συνδυασμό με σκίαση από φύτευση κατάλληλης βλάστησης. Η πλατεία, επί σειρά ετών κενή ταυτότητας και χρήσης θα σημάνει την πανηγυρική επιστροφή της υγρής φύσης ακριβώς στο κέντρο της αφυδατωμένης πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου