
Χωρίς να δίνουμε υπερβολική σημασία στην μοναδικότητα ενός δημιουργού καθώς συχνά λειτουργεί σαν ένα όρθιο δέντρο σε μια ερημική τοποθεσία, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως η χώρα μας μέσα στο τσιμεντένιο τσουνάμι που κατάκλυσε την Αττική τις τελευταίες δεκαετίες δεν μπόρεσε ν'αναδείξει ένα μεγάλο αρχιτέκτονα. Δηλαδή να αποδείξει πως υπάρχει και αισθητικός προβληματισμός κι όχι νεοπλουτίστικη επιδειξιομανία στην χώρα μας. Ποτέ δεν είναι αργά όμως κι όσο κι αν οι σχέσεις αγοράς, καλλιτεχνίας και εκπαίδευσης είναι ετεροβαρείς η κοινωνία των ευαίσθητων πολιτών πιστεύει στην φαντασία και τις ικανότητες των ντόπιων αρχιτεκτόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου