Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΜΠΛΑΝΚΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Αν η Ιστορία της Τέχνης μας διδάσκει κάτι με κοινωνική σημασία αυτό είναι πως η Τέχνη είναι ασυμβίβαστη με την εξουσία. Είναι το αποτέλεσμα και το αποκορύφωμα μιας πράξης ατομικής ελευθερίας που καταξιώνει την δημιουργικότητα του ανθρώπου.

Όμως η Τέχνη δεν είναι προγραμματισμένη κι ούτε μπορεί να γίνει ο καλλιτέχνης ένα κοινωνικά αναγνωρίσιμο πρόσωπο από το πρώτο του έργο. Οι βιοτικές ανάγκες εμποδίζουν πάντοτε, όσο και η εξουσία, την ανάπτυξη των ατομικών οραμάτων.

Οι δημοκρατικοί Έλληνες της αρχαιότητας ορίζοντας την Τέχνη ως σύμφυτη με την ελευθερία και την δημοκρατία μέσα από τις δομές και τα σύμβολα που νοηματοδοτούσαν τον κόσμο τους νομοθέτησαν τις περίφημες "χορηγίες". Γιατί η Τέχνη προάγει την ελευθερία και τη δημοκρατικότητα των πολιτών με πράξεις.

Ανάμνηση και αναφορά στην μακρινή εποχή των χορηγιών αποτελούν οι επιχορηγήσεις. Οι επιχορηγήσεις στο σημερινό οικονομικοπολιτικό σύστημα δεν αποτελούν αντίστοιχο των αρχαίων χορηγιών και η ηθική τους νομιμοποίηση προέρχεται από το αίτημα για δίκαιη διανομή της ανταποδοτικότητας των φόρων εκ μέρους του κράτους.

Η Ομάδα Μπλάνκο έχει την πάγια θέση πως οι κρατικές επιχορηγήσεις πρέπει να στοχεύουν στην ενίσχυση της δημοκρατικότητας και της δημιουργικότητας. Από τους αιτούντες επιχορηγήσεως το δημιουργικότερο κομμάτι είναι το ερευνητικό ή πειραματικό θέατρο. Αλλά και το λιγότερο εμπορικό για προφανείς λόγους. Τα τεχνικά κριτήρια με τα οποία θα ξεχωρίσουν οι καταλληλότεροι να λάβουν επιχορήγηση οποιασδήποτε μορφής, είναι θέμα ειδικών επιτροπών. Η Ομάδα Μπλάνκο προτείνει ως μια πηγή χρηματοδότησης του ερευνητικού θεάτρου την θέσπιση ειδικού φόρου στα τηλεοπτικά έργα μυθοπλασίας και στις επαναλήψεις αυτών διότι α) στερούν εργασία γενικότερα από τους συντελεστές παραστάσεων και β) στηρίζουν το χαμηλό επίπεδο του κοινού και το προπαγανδίζουν.

Αυτό που ενδιαφέρει την πόλη μας είναι το ανοιχτό πνεύμα απέναντι στην καθημερινότητα και η έρευνα για ένα αισθητικό "ευ ζην". Ερευνητικό δεν σημαίνει (αυτό στην Τέχνη είναι αυτονόητο) μελλοντολογικό και χωρίς μνήμη του συνόλου των δυνατοτήτων της ζωής πρόταγμα αλλά αναζήτηση του "μυστηρίου της ζωής'' (Ζογγολόπουλος)

Ανοιχτή κοινωνία επί της βάσεως του open mind και του διορθωτικού βλέμματος είναι ο ζητούμενος στόχος κι όχι η κενή επίδειξη και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Η αισθητική αναβάθμιση της Αθήνας είναι μάχη με τα κακώς κείμενα και τις κακές πρακτικές της ευκολίας, του λαϊκισμού και της κολακείας της εξουσίας.